LIBRA

Le favole del comunismo

Përrallat e Tokës së Shqiponjave tregojnë për gomarët, pemët e mollës, operacionet që synojnë të shpëtojnë një vajzë të çmendur me bisht kali dhe për karta që, pasi të mbillen, mund të bëjnë që jo vetëm të mbijnë hudhra dhe qepë, por edhe shtëpi. Toka e Shqiponjave është më e lumtura që ekziston. Edhe nëse nuk ka ujë të rrjedhshëm, edhe nëse ka më shumë bunkerë se lopë, edhe nëse nëna e Arit e la me gjyshërit e saj sepse ajo mbeti shtatzënë shumë e re për të punuar, edhe nëse muri i Berlinit nuk është fundi i menjëhershëm i diktaturës: në tokën e Shqiponjave ka vetëm rrëmujë dhe vrasje dhe burra me fytyrë të mbuluar. Natyrisht, kur muri i Berlinit bie, shumë njerëz nisen për në Itali, duke shkuar në bregun përballë të Tokës së Shqiponjave që është më e lumtura nga të gjithë. Por Ari dhe gjyshërit e saj jo, ata qëndrojnë në Shqipëri. Gjyshërit ndihen shumë të vjetër për t’u larguar, dhe kështu Ari pret që nëna e saj – e cila u largua në anijen që morën të gjithë të tjerët – të rikthehet për ta marrë.
Në këtë roman janë dy Ari: njëra është vajza e vogël që jeton në Shqipëri midis viteve tetëdhjetë dhe nëntëdhjetë, dhe nuk ka këpucë, sepse këpucët nuk duhet të konsumohen dhe për këtë arsye ajo shkon zbath; tjetra është një grua e re që ka shumë këpucë, ashtu siç ka ujë të rrjedhshëm dhe sot jeton në qendër të Milanos, në një apartament elegant, duke kaluar orë të tëra nën dush, sepse shampot organike nuk shkumojnë sa duhet. Të dy ngjajnë, pjesërisht sepse janë të bukura dhe bukuria është e gjitha njësoj, pjesërisht sepse janë e njëjta Ari.
Anita Likmeta, me butësi dhe ironi, me gëzim e pamëshirshmëri, debuton në roman dhe na rrëfen për një fëmijëri ku, ndonjëherë, pshurja e vetes ishte e vetmja mënyrë për t’u ngrohur.

MUND TA GJENI:

Amazon: urly.it/3_qck

Marsilio: urly.it/3_qcp

Feltrinelli: urly.it/3_qcr

Mondadori: urly.it/3_qcs

IBS: urly.it/3_qct